Auditmoeheid in de voedselindustrie: tijd voor verandering

“Amai, Alexander, jij schrijft er nogal op los!”

“Leuke berichten. Ik hou wel van je persoonlijke mening die je durft te ventileren.”

“Jouw nieuwsbrief lees ik ALTIJD. Altijd to the point, amusant geschreven, en bruikbaar in mijn job.”

Het zijn enkele commentaren die ik geregeld hoor bij klanten en bij lezers van mijn nieuwsbrieven. En ja, dat doet plezier om te horen, ik ga daar niet flauw over doen.

(P.s.: mocht je zelf ook nog willen je mening geven over mijn food safety newsletter, dan kan dat hier – vrijblijvend).

Auditbeleving in food bedrijven: een persoonlijk ervaring

Nu goed, onlangs schreef ik nog eens over mijn aanvoelen qua auditbeleving in bedrijven waar ik langs kom. De “auditmoeheid” die ik daar aantref, en de soms absurditeit die ik opvang, deden mij een artikel schrijven waarop wel wat reactie kwam.

Lees hier het volledige artikel nog eens na.

Ik citeer even 2 QA managers, die liever anoniem willen blijven:

“Trop is teveel ! Er is nauwelijks nog toegevoegde waarde na de talrijke audits . Bovenal hou ik niet van onaangekondigde audits die mijn agenda en mijn werk respectloos terroriseren. Zijn we dan niet betrouwbaar misschien ? Een gans team begeesteren om samen continu te verbeteren en de risico’s naar voedselveiligheid en een onberispelijke hygiëne te bewaken bezorgt ons energie.

Externe audits kosten energie maar interne audits geven zoveel energie.

Wie gaat de tsnumami van nutteloze audits eindelijk afstoppen ?

Reken op onze voedingsbedrijven, plan één ISO-audit (FSCC 22000) per jaar en kom gerust 1 keer per jaar langs voor een onaangekondigde inspectie. Vertrouw ons. Deal ?”

En hier komt de andere:

“Dag Alexander,

Ter reactie op je artikel over de voedselveiligheidsaudits anno 2024…:

ik leef nog steeds enthousiast toe naar een audit, omdat het een opportuniteit is om te verbeteren. Ik hou van het feit dat we kunnen verbeteren en ons kwaliteitsniveau, en dus ook onze organisatie, naar een hoger niveau kunnen tillen. Als we daar dan nog een vleugje efficiëntie kunnen aan toevoegen, zijn we heel goed bezig!

Ik merk echter dat er heel veel verschil tussen de auditbureau’s en auditoren is. Er wordt veel aangenomen en minder en minder naar bewijzen gevraagd. Ook zijn onderbouwingen waarom een bepaalde procedure wordt gevolgd, minder van tel. HACCP-studies worden amper kritisch bekeken.

Heel jammer allemaal…gezien dit de mate van verbeteren vertraagt. Je hebt ook minder een stok achter de deur om bepaalde investeringen door te voeren, want er wordt toch niet naar gekeken/gevraagd…

Door met auditoren te spreken is het me ook wel duidelijk dat het (her)opleidings- en (her)examensproces van een certificatie zeer zwaar is en dit veel vergt voor een auditor. Alsook hoor je dat de rapporteringstools niet altijd handig zijn om mee te werken. Dit alles kan ervoor zorgen dat de kwaliteit van auditeren zelf erop achteruit gaat… Daar kunnen in mijn beleving nog veel efficiëntieslagen gemaakt worden om dat niveau terug naar omhoog te halen!”

Tot zover de bloemlezing…

Conclusie: er is een noodzaak tot hervorming in voedselveiligheidsaudits

Het maakt heel wat los, zoveel is duidelijk. Mij is het alvast zonneklaar dat iedereen in de industrie naar een auditbeleving 2.0 wil. Eentje met toegevoegde waarde, en niet meer de platte commercie waar het nu in vele gevallen naar aan het opschuiven is. De vraag is alleen: wie neemt de stok op?

Het FAVV? Die zitten met hun eigen autocontrole verhaal, en zie ik niet direct dit overboord te gooien.

De certificatie instellingen? Die volgen (meer en meer slaafs, als je ’t mij vraagt) de regeltjes van de standaard eigenaren. En hoe meer audits, hoe meer uren er kunnen gefactureerd worden….

De standaard eigenaren (BRCGS, IFS, etc.) dan? Tja, soyons réalistes, die gaan heus hun gans business stopzetten om te mergen met andere partijen. Dit is keiharde business voor hen, dus vanuit die hoek zie ik het zeker niet gebeuren.

Wie schiet er dan nog over? Iets nieuws, iets disruptiefs. Een gecombineerd initiatief van de voedingsindustrie samen met de retail, dat lijkt met nog het meest realistische. Dat zal dan wel op internationale schaal moeten zijn, wil dat enige impact hebben. Alleen… zo kom je als snel weer bij de GFSI (Global Food Safety Initiative) uit.

Dus, vooruit dan maar: beste GFSI, beschouw dit als een open oproep: starten jullie aub  het initiatief om voedselveiligheidsaudits te herdenken aub?

De voedselketen zal er u dankbaar voor zijn.

Alexander Platteeuw